Cartagena & Santa Marta

Vanuit Medellin ging ik per vliegtuig richting het noorden, naar Cartagena. Binnenlandse vluchten zijn in Colombia erg goedkoop en in plaats van 16 uur in de bus te zitten was ik nu binnen het uur in Cartagena voor misschien een tientje meer. Die keuze was dus snel gemaakt. 
Aangekomen in Cartagena nam ik de taxi naar het hostel dat ik had geboekt. Ten eerste was dit al heel slecht te vinden en bij binnenkomst dacht ik gelijk al, verkeerde keuze gemaakt. Het hostel leek meer op een zolderkamer dan een hostel. Via stoelen en tafels moest ik op het bed klimmen, de deur van de douche en wc konden niet op slot en vielen bijna uit elkaar en de trap naar boven was zo steil dat het nog een wonder was dat ik niet achterover ben gevallen met al m'n bagage. Daar kwam nog eens bij dat de eigenaar geen woord Engels sprak en ook nog eens onvriendelijk was. Ik dacht gelijk, morgenvroeg zo snel mogelijk iets anders zoeken! 
De volgende morgen toen ik aankondigde te willen vertrekken na 1 nacht, keek de eigenaar mij eens vreemd aan. Blijkbaar vond hij het zelf wel allemaal oké. Gelukkig kwam ik daarna terecht in een fijn hostel met aardig personeel pal in het historisch centrum van Cartagena. 
Cartagena is een stad bestaande uit twee delen. Het oude gedeelte en het nieuwe gedeelte. Het nieuwe gedeelte vond ik zelf niet interessant met nieuwbouw en wolkenkrabbers. Het oude gedeelte is juist wel ontzettend mooi. Het is omringd door een oude stadsmuur en heeft veel historie en kleur en mooie oude gebouwen. Ook ligt de stad aan de oceaan, wat super fijn is want het is hier een stuk warmer dan in het midden van Colombia. 
De eerste dag ben ik de stad door gegaan en heb ik al het moois bekeken wat het te bieden heeft. De tweede dag ben ik samen met mensen van het hostel naar Playa Blanca gegaan, een strand op ongeveer 1,5 uur van Cartagena. Het water was knal helder blauw en de omgeving was prachtig. Helaas is het strand inmiddels wel volgepropt met verkoperd en strandbedjes. Maar toch, een hele fijne dag hier gehad. De volgende dag vertrok ik naar Santa Marta, vijf uur noordelijker. Onderweg kon je al merken dat er veel armoede heerste in dit gebied en tijdens een tussenstop werd dit ook goed duidelijk.  Bij een klein winkeltje waar wij naar de wc konden, stond een meisje van ongeveer 6 jaar ons op te wachten met wc papier en gooide zij emmers water door de wc om door te spoelen. Vervolgens verzamelde ze al het geld. Ik vond het een heel zielig gezicht en hoopte van harte dat dit niet haar dagelijkse werk was. 

Aangekomen in Santa Marta werd al snel duidelijk dat dit een plek van niks was. Ik was hier eigenlijk ook maar voor twee dingen gekomen. Tayrona National Park en een jungle tocht naar La Ciudad Perdida (the lost city). Dat laatste stond de volgende dag op de planning. 

Ochtends werden we opgehaald en werden al onze spullen op het dak gehesen. Vervolgens reden we met onze groep van 10 man en gids door de bergen om twee uur later gedropt te worden. Hier kregen we een lunch om vervolgens de tocht van 4 dagen te beginnen. Onze gids Andy vertelde ons dat we elke morgen zouden worden gewekt om 4:45, ontbijt kregen om 5:15 en zouden vertrekken om 5:45 uur. Dit om de regen voor te blijven. We keken elkaar eens aan en stemden maar toe want veel keus was er niet. Het pad begon gelijk al met geweldige uitzichten. Na vier uur lopen kwamen we aan in kamp 1. Hier konden we zwemmen in de rivier, kregen we avondeten en bleven we slapen. Iedereen ging om 8 uur al slapen want ja, vroeg eruit. De tweede dag was de zwaarste dag uit m'n leven. Om 6:00 vertrokken we en uiteindelijk om 15:30 kwamen we aan in het kamp. De paden waren vreselijk modderig door de regen waardoor het voelde alsof we met beton aan onze schoenen liepen. Er zaten hele steile stukken in de route waardoor we niet met elkaar konden praten maar alleen maar op zoek waren naar adem en moesten we een aantal keer de rivier oversteken waardoor we met natte voeten weer in onze schoenen moesten. Ook kwamen we langs verschillende indianendorpjes waar oude stammen nog steeds met families samen leven. Ik was helemaal kapot, maar des te groter was de euforie toen we het kamp bereikten. 
De derde dag zouden we eindelijk ons doel bereiken, Ciudad Perdida. Hiervoor moesten we eerst nog een uur lopen en 1200 treden op. Ik telde in mezelf steeds tot 50 en toen ik het gevoel had op ongeveer 700 treden te zitten hoorde ik iemand roepen "I can see the top!". Boven aangekomen kregen we een tour door de oude stad welke echt prachtig was en super fijn omdat wij de eerste groep waren die aankwamen waardoor we de hele plek nog voor onszelf hadden. Heel bijzonder om zoiets groots te vinden na drie dagen in de jungle te lopen. De stad zelf bestond uit verschillende terrassen waar vroeger huizen hebben gestaan en ceremonies werden gehouden. Ik vond het heel indrukwekkend. Vervolgens moesten we alle 1200 treden weer naar beneden en de hele middag lopen tot het volgende kamp. 
De laatste dag was de zwaarste dag. We moesten vandaag het stuk van dag 1 en dag 2 samen teruglopen. Veel mensen hadden al blaren en zere voeten dus het was een heel eind. Vooral de modder, de warmte en de steile stukken maakten het ontzettend zwaar. Maar wat was het een geweldig gevoel toen we eindelijk op het eindpunt aankwamen en onze schoenen uit konden trekken. 
Savonds hebben we in Santa Marta afgesloten met een etentje met onze groep en onze gids. 
Dit was tot nu toe de beste ervaring in Colombia. Het was een geweldige tocht waarbij je jezelf echt tot het uiterste moest drijven maar toch ook ziet hoe sterk je eigenlijk bent. Ik heb genoten van de prachtige natuur, onze top gids en de fijne mensen in onze groep.

De volgende dag ben ik met Nick en Jack uit Engeland, die ik kende van de trekking, naar Minca gegaan. Een klein plaatsje in de buurt van Santa Marta. Eigenlijk zouden we vandaag al naar Tayrona gaan maar omdat het een feestdag was in Colombia (independence day) zou het naar alle waarschijnlijkheid volgepakt zitten met mensen. Hier hadden we niet zoveel zin in en kozen daarom voor een dagje Minca. Hier hebben we een super chille dag gehad waarbij we eerst naar een mini cacao museumpje zijn geweest en lekkere chocomelk hebben gedronken. Middags zijn we naar een kleine koffie farm geweest waar we een rondleiding kregen langs alle planten en bomen waar koffie van gemaakt wordt. De man kon alleen maar Spaans dus we kregen niet alles 100% mee maar toch was het wel erg interessant. 

De volgende stop was Tayrona National Park. Dit is denk ik wel het pareltje van Colombia en wordt ook eigenlijk door elke toerist wel bezocht. Samen met Nick nam ik de bus vanuit Santa Marta. We hadden gehoord dat je via een bepaalde route het park binnen kon sneaken en niet hoefde te betalen. Wij sukkels dachten dat lukt ons wel, maar we waren nog geen twee minuten onderweg of daar stond al iemand met kaartjes te zwaaien. Helaas. Met een ticket op zak gingen we het park in. Het was ongeveer 4/5 uur lopen totdat we het strand zouden bereiken. Al snel kwamen we er achter dat het pad veel zwaarder was dan gedacht. Het laatste stuk ging over enorm grote rotsen en stenen wat eigenlijk nog best gevaarlijk was ook. Op een gegeven moment riep ik "I can see the palmtrees!" en vijf minuten later kwamen we aan op het strand van Cabo San Juan. Het was gewoon perfect, palmbomen, zand, rotsen, een strakblauwe lucht en veel zon. 

Op het strand kon je hangmatten huren voor een nacht en dat hebben we ook gelijk gedaan. Nadat alles geregeld was konden we eindelijk genieten van het prachtige strand. Avonds kwamen we een stel tegen dat ook met ons de jungle trek had gedaan en hebben we gegeten in het enigste restaurant wat er was. 
De volgende ochtend had ik mijn geweken gezet om 05:15 uur want ik wilde perse de zonsopkomst zien. Om 05:14 werd ik wakker en ik zag al wat licht aan de hemel. Gelijk met mijn camera het strand op gerend voor een paar gruwelijk mooie foto's. 
We hebben de hele dag op het strand gelegen met z'n vieren en daarna moesten we nog twee uur lopen naar de echte ingang van het park. Zij gingen terug naar Santa Marta, wij gingen terug naar Taganga (net naast Santa Marta). 

Dit reisverhaal liet even op zich wachten, maar zoals jullie gelezen hadden zaten de afgelopen weken vol met activiteiten. 

Lieve groet uit Colombia!