Mexico I

Mexico. Een nieuw land, maar ook het laatste land van mijn reis. Eigenlijk stond Mexico niet op mijn planning, maar ik hoorde veel andere reizigers over hoe mooi dit land is en besloot daarom om gewoon maar te gaan. 
Mijn eerste gedachte was, taco's, tequila, sombrero's en stranden. Het land heeft echter veel meer te bieden dan dat. 
Ik had veel contact met Fernando, de jongen van het kapotte tent verhaal in Chili. Hij komt uit Mexico en kon me veel dingen vertellen over het land. 

Robbert en Vivian zwaaiden me uit op het vliegveld van Rio de Janeiro. Bijzondere mensen en ik vond het jammer dat ze niet mee konden, maar zij gingen naar Colombia. Via Panama vloog ik naar Mexico city. Omdat deze stad op ongeveer 2000m hoogte ligt was het hier weer een stuk kouder dan het hete Rio. De stad zelf had een aantal mooie bezienswaardigheden maar het was meer de omgeving wat de moeite waard was. 
Ik bezocht de piramides van Teotihuacan. Deze eeuwenoude stad is gebouwd nog voor de tijd van de maya's en de Azteken. Het was indrukwekkend om te zien. 

Een aantal dagen later ging ik naar Toluca waar ik naar de bergen wilde. Daar aangekomen bleek de straat van het hostel wel te bestaan, maar het nummer niet. Het was een hele ongure buurt en ik voelde me er niet veilig. Ik besloot, zo verstandig als ik ben (Hoit en mem), om terug te gaan naar Mexico city. 
Omdat mijn berg avontuur in Toluca niet door ging, ging ik op advies van Fernando naar het Izta-Popo National Park. Hier liggen de rokende vulkaan en de slapende berg (die staan voor de man en de vrouw) naast elkaar. Met een groep deden we een tocht op de berg waarbij we een prachtig uitzicht hadden op de vulkaan. Het was fijn om weer even in de bergen te zijn, maar wel ook weer even wennen op een hoogte van meer dan 4000 meter. Het was een geweldige dag! 
Tijdens de tocht ontmoette ik Jay, een jongen uit Canada. We vierden zijn laatste avond in Mexico met rode wijn, pizza en tequila (nooit meer).

Gelukkig zijn de afstanden niet meer zo groot als in Brazilië. Via de kleine stad Puebla ging ik naar San Cristobal de las Casas. Een rit van 12 uur. San Cristobal is een prachtige koloniale stad waar je eigenlijk gewoon de hele dag op een bankje kunt gaan zitten, terwijl er toch van alles gebeurd. Schoenenpoetsers die druk aan het werk zijn, kinderen met veel te grote rugzakken, verkopers die je van alles willen aansmeren en kleine oude vrouwtjes met vlechtjes die langslopen. 
In de omgeving bezocht ik de Canyon del Sumidero. Eerst vaarden we dwars door de canyon. We zagen leguanen, ringstaart aapjes aan de kant. Vervolgens reden we met een busje omhoog en hadden we prachtige uitzichten op de canyon met op sommige plekken een diepte van meer dan 1 km. 

Zoals in Peru alles gaat over de inca's, hebben hier in Mexico de maya's de overhand. Of beter gezegd, hadden. Ik kwam terecht in het plaatsje Palenque. Ik bezocht hier een van de mooiste Maya tempels van Mexico, verscholen in de jungle. Het was prachtig om te zien. Ik had heel graag dit soort oude steden willen bewonderen met hun originele bewoners, maar helaas kunnen we die niet zomaar meer even opbellen. 
Na deze bouwwerken bezocht ik de watervallen van Agua Azul (blauw water). En het water was echt blauw. Ik heb al veel watervallen gezien, maar deze waren ook echt weer schitterend. 
Vanuit Palenque nam ik de bus naar Merida. Hier zal ik de laatste weken van mijn reis blijven in het Yukatan gedeelte. 

Mijn eerste twee weken in Mexico zitten er alweer op maar zeker dat ik enthousiast ben over dit land. Overal zie je kleine mannen lopen met grote zwarte snorren en cowboy hoeden. De mensen zijn erg vriendelijk. Anders dan in Brazilië en Argentinië, heeft iedereen hier zwart haar en bruine ogen en val je vaak gelijk op als toerist. Mensen komen vaak al naar je toe als ze zien dat je de weg niet weet. 
Ook is alles hier een stuk goedkoper, wat ook wel weer eens fijn is na Chili, Argentinië en Brazilië, de duurde landen van het continent. 
Verder kun je hier overal lekker eten voor een prikje. Op elke hoek van de straat is het taco's wat de klok slaat. En ze spreken hier gelukkig weer Spaans. 

Toen ik iedereen thuis zag schaatsen op natuurijs was ik toch best wel een beetje jaloers maar goed, je kunt niet altijd 6 gooien. Ik geniet hier nog een paar weken van de zon en temperaturen van 30 graden. 

Lieve groet uit Mexico, 
Iris