Salento, Cali, Popayan

Mijn laatste verhaal schreef ik in Taganga, in het noorden van Colombia. Inmiddels ben ik alweer een heel eind verder. 

Vanuit Taganga nam ik de bus naar het busstation van Santa Marta. Bij het hostel was me verteld dat ik in de bus kon blijven zitten tot het einde en zo bij het busstation uit zou komen. Na ongeveer een uur passeerden we iets wat leek op een klein station. Dit kon het niet zijn dacht ik en we reden mooi door. Gelukkig was de buschauffeur zo slim om te vragen waar ik heen moest want het bleek wel het station te zijn. Gelukkig hoefde ik maar een paar honderd meter terug te lopen. 
Ik was dit keer alleen onderweg en eigenlijk vind ik dat wel fijn omdat ik dan weet dat ik het zelf moet doen en niet op iemand anders kan leunen. En het lukt me dan toch ook wel. 
Ongeveer 19 uur later en bijna 1000 km verder kwam ik aan in Armenië. Vanuit hier was het nog een uur met een klein busje naar mijn eindbestemming, Salento. Wat een reis!

Salento is een klein plaatsje in de koffie regio van Colombia. Er zijn bijna geen auto's, alleen een aantal jeeps en mannen op paarden. Salento heeft net als Guatape en Cartagena ontzettend veel kleur,  het ligt midden tussen de bergen en er is 1 plein met daar omheen wat restaurantjes en winkeltjes en dat is het. Ik was meteen verkocht. 
Avonds arriveerde Jack die ik kende van de jungle tocht. We hadden een paar dagen eerder contact gehad en besloten om samen in Salento te verblijven. 

De volgende morgen kwam ik een Nederlands stel tegen die net een paar dagen in Colombia waren. Ze vertelden me dat ze in Bogota niemand minder dan Floortje Dessing tegen waren gekomen, die op dit moment voor het einde van de wereld ergens in Colombia aan het draaien is. Man wat was ik jaloers!! Ook kwam ik een jongen uit Rotterdam tegen die gewoon Bakhuizen kende. Hij ging altijd varen op de Friese meren bij Koudum en Heeg. Hoe klein is de wereld mensen.. 

Jack en ik gingen vandaag een hike doen in Valley de Cocora. Deze vallei staat bekend om de metershoge wax palmbomen die wel 60 meter hoog kunnen worden. Vanaf het plein konden we met een jeep mee die ons bij het startpunt bracht. De hele tocht was ongeveer 4/5 uur lopen. 
Het begin ging goed totdat we alleen maar steil omhoog liepen in de modder. Het pad ging maar hoger en hoger en we begonnen te twijfelen of we wel de goeie kant op gingen. Gelukkig kwam er een stel vanaf de andere kant ons tegemoet lopen die vertelden dat we de verkeerde kant op gingen. Met z'n allen liepen we terug naar beneden en onderweg kwamen we meer mensen tegen die net als ons de verkeerde kant waren opgelopen. Aangekomen bij de kruising waren er drie verschillende paden te volgen maar er waren maar twee bordjes die een route aangaven. De ene route hadden we verkeerd gelopen, de andere route ging terug naar het startpunt dus bleef er maar een optie over. We namen de route zonder bordje. Na een uur omhoog lopen kwamen we aan bij het startpunt van de vallei. 
Vanuit hier hadden we een mooi pad en keek je uit op alle gigantische palmbomen. Deze vallei is een van de vreemdste omgevingen die ik gezien heb maar tegelijkertijd erg mooi en bijzonder. 
Terug naar Salento gingen we weer met de jeep. Het is hier alleen gebruikelijk dat wanneer de jeep vol is, er nog een aantal mensen op een klein plateautje achter de auto kunnen 'hangen'. Wij waren de laatsten die aankwamen en mochten (gelukkig) achter de auto hangen wat natuurlijk veel leuker was. 
Omdat die avond ons laatste avondmaal samen was besloten we om een fles rode wijn te kopen. Precies toen we de winkel uitliepen bedachten we dat we helemaal geen kurkentrekker hadden. Met mes en vork hebben we de kurk naar beneden geduwd waardoor we de fles toch open konden krijgen. Met uitzicht op de bergen hebben we genoten van een glas wijn in een grote mok. 

De volgende morgen zijn we naar een coffee farm geweest. Colombia is een van de vier grootste productie landen van koffie ter wereld. De coffee farm is een boerderij waar het hele proces van koffie wordt uitgevoerd. Er zijn mensen aan het werk die de koffie plukken, daarna gaat alles door de machine om de koffie bonen er uit te halen en daarna worden alle koffie bonen gedroogd. Vervolgens worden de bonen gebrand en verkocht. Iedereen kreeg een mandje en mocht z'n eigen bonen plukken in de koffie struiken. Het is eigenlijk zo normaal om 'even een kop koffie te drinken' en juist daarom vond ik het ontzettend interessant om te zien wat voor proces hier helemaal aan vooraf gaat. Hoewel ik zelf geen koffie drinker ben heb ik hier toch een kop koffie gedronken want dat hoorde er bij vond ik. Middags heb ik de bus genomen naar Cali, de stad van de salsa. 

De volgende dag ben ik een stadstour gaan doen. Hierbij kwamen we langs verschillende keren, monumentale gebouwen en een kattenpark met allemaal beelden van katten. Ik miste Sipke op dat moment. Ook zagen we Christo Rey, het Jezus beeld wat vooral bekend is in Rio de Janeiro, maar ook staat er dus een in Cali. We sloten de tour af met een salsa les. In een uur tijd hadden we de basis pasjes geleerd. 
Avonds bleek dat er een feest was in een bekende salsabar. Met z'n vieren hadden we genoeg moed verzameld om met onze basiskennis naar deze bar te gaan. Het was geweldig. Sommige koppels waren zo ontzettend goed, het leek wel kunst. Ook werden wij regelmatig door locals gevraagd om te dansen en hebben daardoor onze dans skills dan ook aardig verbeterd. Om precies 00:30 uur begon een vrouw alleen te dansen en dit bleek het begin van een flashmob. Na een paar minuten stond iedereen mee te dansen en het was een groot feest, wat een geweldige avond. 

De volgende dag vervolgde ik mijn reis naar Popayan. De witte stad van Colombia. Ik kwam aan in het donker en besloot even ergens wat eten te halen ergens. Ik kwam vervolgens uit bij een grote mensenmassa, muziek, theater, vanalles. Later hoorde ik dat elke laatste vrijdag van de maand hier een soort festival werd gehouden en dat was precies op die avond. De volgende ochtend heb ik een walking tour gedaan door het centrum en kwamen we langs alle mooie witte gebouwen van de stad. 

Morgenochtend vervolg ik mijn reis naar het plaatsje San Augustin. Dit is waarschijnlijk mijn laatste grote stop voordat ik de grens over ga naar Ecuador. 

Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer maar weer. Foto's zitten er bij!
Lieve groet uit Colombia!