San Pedro, Salta, Cafayate & Mendoza

Na de schitterende tocht in Bolivia eindigde mijn reis in Uyuni. Vanuit Uyuni nam ik de bus naar San Pedro de Atacama in het noorden van Chili. Eigenlijk ken ik helemaal geen mensen die in Chili of Argentinië zijn geweest of nog heen gaan en daarom vond ik het des te interessanter om deze 'meer vreemde' landen te bezoeken.
Aangekomen bij de grens moesten hier alle tassen uit de bus en werd er streng gecontroleerd. Het was voor het eerst dat de grensovergang zo streng was. Aangekomen in San Pedro vond ik het gelijk leuk. Het was klein, zanderig, de mensen waren ontzettend aardig en de omgeving was prachtig. Het voelde een beetje als een extra dag van de jeeptour. 
San Pedro de Atacama ligt in de Atacama woestijn, een van de droogste gebieden ter wereld en de hele omgeving was dan ook kurkdroog. De volgende dag ging ik naar Valle de la Luna (maanvallei). Deze vallei ligt vlakbij San Pedro en het landschap deed je ook echt af en toe denken of was je op de maan, heel bijzonder. 
San Pedro wordt omringt door tientallen vulkanen. Een aantal hiervan kun je beklimmen en dit stond ook weer bovenaan mijn to do list. De volgende morgen werd ik om 5 uur ochtends opgehaald. Samen met nog 4 meisjes vertrokken we naar de Lascar Vulkaan. Dit is een actieve vulkaan van 5600 meter. Na twee uur rijden bereikten we de vulkaan. Omdat we met de auto vrij hoog konden komen was het vanaf daar 'nog maar' 3 uur lopen naar de top. Hoe mooi het weer ook leek, op de top was het steenkoud. Het uitzicht daarentegen fenomenaal. We keken uit over de hele omgeving met op de achtergrond alle andere vulkanen, meren en de krater waar nog steeds rook uit kwam, prachtig! 
Avonds ging ik samen met de gids van vandaag, Jaime, nog een ritje maken door de omgeving. Dit hele gebied was zo schitterend mooi. We dronken een Chileens biertje bij een prachtig meer en keken hoe de zon onderging. 

De dag daarna was het tijd om te gaan en zou ik weer de grens overgaan. Dit keer naar het land van de tango, Lionel Messi en onze eigen koningin Maxima, Argentinië. Omdat zowel Chili als Argentinië gigantisch is, met een lengte van bijna 5.000 km zal ik een aantal keer de grens overgaan tussen deze landen. Na een lange rit van 11 uur en 600 km verder kwam ik aan in Salta. 
Toen ik de volgende dag de stad ging verkennen, viel het me op hoe anders het hier is dan wat ik tot nu toe gewend was. De kraampjes vol met kaalgeplukte kippen en varkenskoppen zijn verdwenen, het constante getoeter van auto's is er niet meer, en de auto's laten voetgangers hier soms zelfs voorgaan in plaats van dat alles maar wat door elkaar heen rijd. Het Spaans is net even anders en ook is alles hier wat duurder. Wel zijn de Argentijnen ontzettend vriendelijk en behulpzaam en zodra ik vertel dat ik uit Nederland kom, klinkt er; aah Reina Maxima (koningin Maxima). Na mijn eerste dag in Salta was ik dus al behoorlijk enthousiast over het land.

De volgende dag ging ik met een tour mee langs verschillende plekken ten noorden van Salta. We reden door de prachtige omgeving, zagen de '7 coloured maintain' van Tilcara en kwamen door nog een aantal kleine dorpjes waar de mensen hun handgemaakte spullen verkochten. We reden deze dag meer dan 500 km en dit was alleen nog maar een provincie van Argentinië. Het laat zien hoe groot dit land en tegelijkertijd hoe klein Nederland eigenlijk is. Lange afstand bussen of nachtbussen hebben wij niet en na een rit van 600 km zijn wij allang het land uit. 

Hoe immens groot dit land ook is, gelukkig zijn er ook korte ritjes. Na een paar dagen in Salta nam ik de bus naar Cafayate. Een rit van 'slechts' 4 uurtjes. De omgeving was schitterend. Cafayate is een klein plaatsje en ligt in een wijnstreek van Argentinië. Overal is dan ook wijn te koop en er is zelfs schepijs met wijnsmaak. Onderweg in de bus ontmoette ik twee meisjes uit Engeland en een uit Duitsland. Avonds gingen we met z'n allen uit eten. Op straat stonden twee muzikanten te spelen waar we later nog wat mee gingen drinken. Uiteindelijk belanden we in een restaurant met al hun vrienden waar een verjaardagsfeest werd gehouden. Er werd muziek gemaakt, gezongen, ik vond het geweldig. Zo tussen de locals zie je het allermeeste van de cultuur van hier.
De volgende dag huurde ik samen met de meisjes uit Engeland een mountainbike en fietsten we naar een wijngaard in de buurt. Het was een prachtige omgeving en bij de wijngaard kochten we een fles wijn en genoten we van het uitzicht, de zon en de lekkere wijn. 

Avonds was het tijd om te gaan. Toen begon de langste rit uit mijn leven. Eerst nam ik een bus van Cafayate naar Tucuman van 5 uur. Daar aangekomen moest ik drie uur wachten op de volgende bus. Vervolgens nam ik de volgende bus voor nog eens 14 uur. Na 22 uur en bijna 900 km kwamen we aan in Mendoza. Alsof het allemaal al niet erg genoeg was, liep ik richting het hostel met achterop m'n grote backpack en voorop m'n kleine rugzak. Helaas bleven de haakjes van m'n schoenen aan elkaar haken waardoor ik struikelde en met al m'n bagage vol op m'n plaat ging. Ik hoopte dat er iemand bij me zo komen, zodat het er nog een beetje ernstig uit zag maar helaas. Wat een sukkel ben je dan hè. 

Mendoza is een stad die op zichzelf niet heel bijzonder is. Het is echter de omgeving die het mooi maakt. Ook hier zijn weer veel wijngaarden te vinden, zijn de bergen rood van kleur en het was ontzettend warm (+30 graden). De volgende dag maakte ik weer een tour door de omgeving. We kwamen langs een schitterend blauw helder meer, zagen Puenta del Inca, een natuurlijke geel kleurige rotsformatie in de vorm van een brug en we gingen omhoog met een skilift. In de winter is dit een ski gebied maar omdat het nu zomer is, was alles groen. Als laatste gingen we naar het uitzichtpunt waar je uitkijkt op de Aconcagua. Met 6.960 meter is dit de hoogste berg van het continent en behoort hij tot de '7 summits'. Vorig jaar beklom Beau van Erven Dorens deze berg voor het programma Beaufort. Ik was toch wel een beetje jaloers maar goed, ik heb de Huayna Potosi in Bolivia. Die heeft hij weer niet. Ik vond het alleen al mooi om deze berg in het echt te hebben 'gezien'. 

Vandaag vertrok ik opnieuw naar Chili. Dit keer naar de hoofdstad Santiago. In slechts acht uur waren we er. Ik ben er pas net maar mijn eerste indruk is weer positief! De foto's staan in het album van Chili en Argentinië, op pagina 2 en 3. 

Lieve groet uit Chili!