Medellin & Guatapé

Na een rit van ongeveer 12 uur met de bus, arriveerden Charly, Maude en ik om 7 uur ochtends in Medellin. Dit was echt een helse rit. Haarspeldbochten totdat je er misselijk van werd en de airco stond op standje vriezer. Gelukkig had Charly een dekentje meegenomen uit het vliegtuig wat deze rit nog enigszins kon redden. Ik was blij dat we er waren. 

Medellin is de op een na grootste stad van Colombia. Middags zijn we de stad gaan verkennen. Zo flink als we waren kozen we net als alle locals voor het meest gebruikte vervoer in de stad, de metro. Aan het eind van de rit kwamen we uit bij een kabelbaan waarmee je over de stad kon kijken. Overal waar je keek zag je huizen en flatgebouwen. De stad is gelegen in een soort vallei, omringt door bergen. Alleen het zitten in de kabelbaan was al een avontuur. 
Daarna ben ik met Charly naar Plaza Botero gegaan waar allemaal kunstwerken van meneer Botero staan. Mooi om te zien. Rondom het plein was het een drukte van jewelste. Je kon het zo gek niet bedenken maar alles werd verkocht, fruit, eten, kleding, gereedschap, gefrituurde mieren. Daar heb ik me trouwens niet aan gewaagd. S'avonds hebben we onszelf voor schut gezet door mee te doen met een salsa les. Het was eigenlijk heel erg leuk en de instructeurs waren vreselijk goed! 
Medellin is een grote en moderne stad met veel kunst en richt zich op de toekomst. Het imago dat Pablo Escobar deze stad vroeger heeft gegeven is gelukkig al een stuk verbeterd, en terecht. 
Na twee nachten in Medellin ging de 'formation group' zoals we onszelf noemden (omdat we altijd in de zelfde positie zitten in een taxi) uit elkaar. Charly ging naar het zuiden, Maude bleef langer in Medellin en ik ging naar Guatapé. Een klein plaatsje 2 uur van Medellin. Ontzettend jammer om deze mensen te verlaten, maar dat is ook reizen. Je ontmoet mensen en je gaat weer verder. Ik heb er in ieder geval twee vrienden bij. 

De volgende ochtend ging ik voor het eerst echt alleen op pad. Ik voelde me een echte backpacker. Met 15 kilo bagage op m'n rug en 5 kilo op m'n buik stapte ik de metro in en vanuit daar nam ik de bus naar Guatapé. Bij het busstation stond gelijk al een man klaar om me te helpen. 
Na twee uur arriveerde ik in Guatapé. Ik had hoge verwachtingen van deze plek maar na een aantal uur rondgelopen te hebben, kwam ik tot de conclusie dat het nog beter was dan ik had gehoopt. Overal waar je keek zag je kleuren, kunstwerkjes in de muren en het stadje zelf is omringt door water. Het was gewoon al een genot om alleen al door het stadje zelf rond te wandelen. Het hostel waar ik verbleef werd gerund door Nick. Een man uit Engeland die al 8 jaar in Colombia woont en werkt. Hij vertelde me dat er een mooie wandelroute was naar La Piedra, de rots van Guatapé. De volgende ochtend ging ik dan ook vroeg op pad. Het was een pad van ongeveer 8 km en de route was makkelijk te vinden want het ging alleen maar rechtdoor. Het was geweldig om in m'n eentje door de natuur te lopen met alleen het geluid van de vogels om me heen en af een toe een oude auto of scooter die voorbij kwam. Na dik twee uur lopen bereikte ik de rots. Door de warmte en de steile paden was ik al best moe maar ik had nog 700 trakteren te gaan om de rots te beklimmen. Om de 50 treden moest ik op adem komen maar daar aangekomen was het uitzicht fenomenaal! 

Een bijzonder verhaal was dat ik in het hostel twee jongens had ontmoet uit Israël welke een vriend hebben verloren in het leger. Ze hadden stickers met een foto van hun vriend erop laten drukken en deze plakten ze op, op bijzondere plekken. Omdat ze de sticker waren vergeten toen ze zelf bij de rots waren, vroegen ze mij of ik hun vriend een mooi plekje wilde geven bovenop. Het was een kleine moeite maar ik vond het best bijzonder dat ik dit voor hun kon doen. 

Na twee dagen in Guatapé, vertrok ik weer terug naar Medellin. Vanuit hier zal ik doorreizen naar Cartagena. Een stad aan de kust, in het noorden van Colombia.