The show is over

Ik ga naar huis. Het is raar om dit tegen mezelf te zeggen, na negen maanden van plek naar plek te hebben gereisd. Negen maanden, het klinkt zo lang. Dat was het ook, maar eigenlijk ook weer niet. De maanden zijn voorbij gevlogen, maar wat kan ik met opgeheven hoofd terug kijken op deze reis. Niet zomaar een reis, maar de reis van mijn leven die eigenlijk niet in woorden te omschrijven valt. 

Hoeveel dromen heeft een mens in zijn leven? Één? Of meerdere? Mijn droom was een reis door Zuid Amerika en die heb ik nu verwezenlijkt. 

Met de winst van het Bakhuisterfeest nog in mijn achterhoofd, vertrok ik op 28 juni naar Colombia, waar mijn reis begon. In Colombia kwam ik terecht in een oase van kleur, met de meest vriendelijke bevolking en waar op elke hoek van de straat salsa muziek werd gedraaid. Ik sliep in een hangmat aan het strand van Tayrona, liep vijf dagen door de modder naar 'de verloren stad' in Santa Marta, vloog met een parachute over de Chicamocha canyon en leerde salsa dansen in Cali. 

Ik reisde door naar Ecuador waar ik twee weken Spaanse les volgde, op zoek ging naar walvissen bij Isla del Plata, mijn eerste vulkaan beklom in Quito en nachts op het strand van Montañita feest vierde. 

Na Ecuador was het tijd voor Peru. Hier ontdekte ik mijn passie voor de bergen. Ik trok dagen door de natuur en genoot van elke seconde. Met als hoogtepunt de Salkantay trek waar een groep individuen een familie werd. In Cusco zag ik op mijn verjaardag de Machiu Piccu, in Huacachina croste ik met een buggy door de woestijn en in Arequipa jankte ik mezelf naar de top tijdens de beklimming van de Misti vulkaan op 5800 meter. 

Door naar Bolivia had ik maar een doel voor ogen. Ik verlegde mijn mentale en fysieke grenzen en bereikte de top van de Huayna Potosi op 6.088 meter. Ik at Piranha's en zwom langs kaaimannen in het amazone gebied en sloot het land af met een geweldige jeep tour over de ongekend mooie Altiplano en de Salar de Uyuni. 

De reis ging door naar Chili en Argentinië. Ik beklom een vulkaan in de Atacama woestijn, dronk de lekkerste rode wijn in Cafayate en toen ik in Bariloche aankwam was ik veel te enthousiast, want ik was er bijna. Patagonië. Het hoogtepunt van mijn reis. De pinguïns van Punta Arena's, de Mount Fitz Roy, de Perito Moreno gletsjer, een kapotte tent in Torres del Paine en de aankomst in de zuidelijkste stad ter wereld, Ushuaia. 
Ik vierde kerst met Virginia en haar familie, oud en nieuw met Anne en eindigde bij de spectaculaire watervallen van Iguazu. 

Op weg naar Brazilië, waar ik logeerde bij Fernanda en Lucy in Sao Paulo, genoot urenlang zittend op straat van de geweldige drumbands in Salvador, voelde me twee weken eenzaam in het noorden. Voelde me weer gelukkig door de ontmoeting met Robbert, Vivian en Anja, en sloot met deze drie mijn reis door Zuid Amerika af tijdens het immense carnaval van Rio de Janeiro. 

Ik vloog naar Mexico, waar ik de Maya cultuur ontdekte, de meest prachtige natuur zag, tientallen taco's naar binnen werkte, een weekje op bezoek ging bij Robbert en Vivian in Colombia en sloot mijn reis af op het prachtige eiland Isla Holbox.

Terwijl ik dit schrijf, overvalt me een gevoel van 'wat heb ik veel beleefd en meegemaakt'. En dit is lang niet alles. 

Tijdens mijn reis was het niet alleen maar een groot feest. Soms was er eenzaamheid, het missen van vrienden en familie, ziek zijn, slapen in vieze hostels en urenlang of zelfs dagen doorbrengen in bussen. Maar dit weegt niet op tegen al het moois wat reizen je teruggeeft.
Het met eigen ogen zien van de meest prachtige natuur, nieuwe culturen ontdekken, het ontstaan van vriendschappen, het verleggen van grenzen en het groeien als mens. 
Ik ben ontzettend dankbaar en blij dat ik dit allemaal mee heb mogen maken. En ook trots dat ik dit heb bereikt, want ook ikzelf vond het best een uitdaging. 

Mijn reis zit er op en het is goed zo. Misschien wordt ik later wel oud. En als ik mezelf dan afvraag, weet je nog die reis door zuid Amerika? Dan antwoord ik met 'ja'. Want deze reis vergeet ik nooit meer.

Een van de mooie dingen van reizen, is thuiskomen. En hoe bijzonder en mooi onze wereld ook is, er is maar een plek op de wereld mijn thuis, en dat is op het Middenpaed. 

Iedereen bedankt voor het lezen van mijn verhalen en de geweldige reacties die ik altijd heb gekregen, echt geweldig. 

Lieve groet uit Mexico en tot snel, 
Iris