End of India
2 februari 2019 - Kathmandu, Nepal
Onze laatste bestemming was Mumbai. De grootste stad van India, het financiële hart van India en tevens de stad met de grootste kloof tussen arm en rijk. Dit werd al snel duidelijk toen we langs het station liepen waar de mensen letterlijk tussen het vuilnis leefden. Huisjes langs het spoor, een vrouw die kleding waste op de spoorrails. Hier vloeide echt geen sprankje hoop. Het was schrijnend om te zien, en wat mogen we dan ook maar weer blij zijn dat we in Nederland zijn geboren en het goed hebben.
De armoede die we hier zagen voelde alsof er totaal geen hoop is voor deze mensen. Dit was toch niet helemaal waar. De volgende morgen deden we een tour naar de sloppenwijken van Mumbai, de zogeheten ‘slums’. We waren voorbereid op het ergste, maar het bleek toch positiever dan verwacht. Er waren kleine bedrijfjes waar mensen hard aan het werk waren met het recyclen van plastic, verfblikken reinigen en het maken van kleding. Er was positiviteit en mensen probeerden er het beste van te maken voor zover dat mogelijk is hier. Het was mooi om te zien dat deze mensen er het beste van proberen te maken en positief zijn ingesteld.
Mumbai was een stad die anders was dan de andere steden die we tot nu toe hadden gezien. Moderner en met nog vele oude Engelse invloeden. De klokkentoren, Gateway of India en het Victoria treinstation. Ik was echt bang voor Mumbai omdat we hadden verwacht dat het hier ongekend druk zou zijn. Dit viel tot onze verbazing ook best wel mee. De stad was voor ons dan ook een echte verrassing.
We sloten Mumbai af met een boottocht naar Elephanta Island, waarna we terugkeerden naar Delhi, daar waar de reis begon. Opnieuw reisden we met een nachttrein. We waren dit keer op het ergste voorbereid. De trein was hetzelfde als de vorige keer alleen een stuk schoner. Het was dit keer prima. Na 16 uur kwamen we aan in Delhi. Het eindpunt van onze reis. Op onze laatste dag bezochten we nog de India gate en de tempel van Akshardham. De allermooiste tempel die we in India gezien hebben, maar waar helaas de beveiliging zo streng was dat je nog net jezelf mocht meenemen naar binnen, maar helaas geen camera’s.
Na vier weken zit onze reis door India er op. India India, een land waar ik een soort haat-liefde verhouding mee heb denk ik. Soms vond ik het verschrikkelijk, maar tegelijkertijd vond ik het prachtig. Het constante getoeter en de verkopers waar ik soms helemaal klaar mee was, het gerochel op straat, mensen die op de meest debiele manier foto’s van je proberen te maken. Soms zo irritant maar ook dingen waar we nu heel hard om kunnen lachen.
India was denk ik een van de meest bijzondere landen waar ik tot nu toe ben geweest, in de zin van vreemd en anders. Dat kan ook niet anders, met bestemmingen als bijvoorbeeld Varanasi.
De reis ging niet helemaal zoals gepland. Tassen die bleven hangen in Moskou, backpacken wat niet helemaal backpacken werd, bestemmingen die soms wat tegenvielen. Maar dit weegt niet op tegen de pracht van deze reis. Want wat was het geweldig. Het ontdekken van dit enorme land met zo veel chaos, zulke mooie gebouwen, zo’n bijzondere en tegelijkertijd vreemde cultuur, zoveel mensen, en soms zo weinig toekomst. Het was een geweldig avontuur wat ons altijd bij zal blijven.
Gister heb ik Fardau uitgezwaaid op het vliegveld in Delhi. Een aantal uur later vloog ik zelf. Zij naar Amsterdam, ik naar Kathmandu. Fardau, ik vind jou een geweldig mens en ik vond deze reis samen met jou geweldig. Ik zou het zo weer overdoen.
Terwijl ik dit verhaal schrijf zit ik in het vliegtuig naar Nepal. Rechts van mij is weer een mannetje bezig om mij stiekem op zijn selfie te krijgen (wat hem niet lukt) en links zijn de ongekend mooie toppen van het Himalaya gebergte te zien, die hopelijk niet kunnen wachten totdat ik er met mijn oude vertrouwde Scapino stappers doorheen loop.
Veel liefs,
Iris.
Wat heerlijk dat wij mee konden genieten van jullie belevenissen in India.
Jij schreef ergens: ik heb een haat/liefde verhouding met India.
Dat kan ik mij nu wel voorstellen. De enorme drukte! Maar ook de gewoontes en gebruiken in dit land. De lichaamsverbranding in of bij de rivier de Ganges. En dat mensen zich wassen in dit 'heilige' water. In water waar ze ook hun ondergoed wassen. Dat is voor ons onvoorstelbaar.
Dankzij jouw verhalen krijgen wij een inkijkje in het leven daar.
Wat leuk, dat jullie dit samen hebben beleefd!
En nu ga je alleen verder naar Nepal. Als backpacker!
Iris: wij wensen jou een mooie tijd toe in Nepal. Kijken uit naar jouw belevenissen daar.
Lieve groet,
Phien en Peter.
Nu gaan de wegen zich tijdelijk scheiden,Fardau gaat vannacht weer lekker bij Roel in t holletje kruipen en jij zet de reis voort naar Nepal,weer zo’n land met een mysterieuze klank.Hier is echter het landschap dat jij zo bewonderd en dat is het ruige landschap met jawel,de bergen. De bergschoenen worden weer tevoorschijn getoverd en het gaat weer los!We hebben de plannen alweer gehoord ,er staat weer heel wat op stapel.Succes er mee ,val er niet van af en geniet er van.
Groeten van ons en Sipke.
Het is bijna niet voor te stellen dat in Mumbai , het vroegere Bombay, tussen de 11 en 15 miljoen mensen leven!! Alleen al in Mumbai! Onvoorstelbaar……. Toen SC Heerenveen hier voor het eerst een oefenwedstrijd speelde tegen een samengesteld team uit de regio stootten we elkaar aan: druk hè? Hahaha. Als ze ons Middenpaed-ers dáár in India onverhoeds los zouden laten gebeurde vast het onmogelijke: we liepen hand in hand om elkaar niet kwijt te raken!!!! Weet je wat ik me bij een land als India telkens afvraag? Hoe had zo’n groot land zich ontwikkeld als het niet gekoloniseerd zou zijn geweest. Want het had de meest ontwikkelde beschaving ter wereld voordat de kolonisators kwamen. Misschien daardoor kwamen eerst de Portugezen, daarna de Fransen en uiteindelijk de stiff upperlips, de Britten. Dat was vast niet in het voordeel van India!
Nu Nepal aandoen. Waar volgens mij niks vlak is. Of het gaat omhoog of het gaat omlaag. En jij houdt wel van omhoog dus ben je op de juiste plek aangeland. De bevolking woont in de dalen en dat schijnt goed te bevallen want in dat relatief kleine land wonen toch nog zo’n 30 miljoen mensen. Wederom druk druk druk. Waarschijnlijk zijn de bergen daardoor ook zo hoog geworden: op de toppen eindelijk rust, hihihi. Het land is nooit een kolonie geweest en heeft daardoor nog steeds een bijzondere eigen cultuur. Ben nu al benieuwd hoe het je zal bevallen.
In ieder geval: véél succes en plezier